De slaap nog in mijn ogen, snel naar de bushalte. Verlaten in de frisse ochtendbries. Nog vier minuten, weet ik, dan toch zo stil? Maar de display zegt nog vierendertig minuten.
Shit, natuurlijk; meivakantie, aangepaste dienst!
Jij komt erbij, nee je stond er al, ik word je nu gewaar en denk ‘typisch iemand voor een interessant gesprek.’ Ik verwacht een boeiende discussie.
Jouw app zegt ook vierendertig minuten.
Ik zeg ‘Ja, meivakantie, dus aangepaste dienstregeling. Halfuursdienst wordt heeluursdienst. Dus dat duurt nog wel even. En dan die kou! Ik ga thuis nog een bakkie doen. Ga je mee? ‘t Is niet ver.’
Je kijkt me onderzoekend aan, je glimlacht en knikt.
Pratend lopen we naar mijn huis.
Nog drieëndertig minuten.