Een zondagochtend in de zomer. Zonnestralen zoeken hun weg door de gordijnen heen, waardoor in onze slaapkamer een aangename ochtendschemering heerst.
Nadat Esina wakker werd, legde ze haar hoofd op mijn borst en sloeg haar arm om mij heen. Zo lagen we een poosje na te soezen zonder te praten of te vrijen; gewoon stilletjes genieten.
Gebrabbel uit de babykamer liet ons weten dat Eva wakker was. Esina stond op en ging haar verzorgen, ik bleef liggen en koesterde de warmte en de vertrouwde lichaamsgeur die Esina achterliet in ons hemelbed.
Ze kwam even later de slaapkamer binnen met een stralende Eva op haar arm, net als haar moeder met een brede lach op haar gezicht.
‘Da-da da-da,’ zei ze terwijl ze haar armpjes naar mij uitstrekte.
‘Goeiemorgen lieve schatje, heb je lekker slaapjes gedaan?’
‘Da da da.’
Esina legt haar op mijn borst.
‘Ga jij maar lekker bij papa liggen, mama gaat in bad.’
Vanuit de badkamer klinkt het geplons en vrolijke geneurie van Esina.
Eva ligt naast mij en kijkt me met haar grote blauwe ogen aan.
Ze voelt heerlijk zacht, ik kan er geen genoeg van krijgen haar te strelen en te knuffelen. Als ik haar kusjes geef ruik ik die heerlijke babygeur.
Ze doet ‘pfffrrrt’ met haar lipjes, waardoor spuug op mijn gezicht spettert.
Ik lach, leg mijn hand op haar rompje en schud haar zachtjes heen en weer.
‘Hè bah, klein viezerikje, wil je dat niet meer doen? Je maakt papa helemaal nat.’
Ze schatert het uit en doet het nog een paar keer.
‘Da da-da, dááá.’
‘Zo, jij kan al goed praten. Kan je ook ‘papa’ zeggen?’
Een ernstige blik, en weer: ‘Da da-da, dááá.’
‘Let op, Eva, zeg mij maar na: papa.’
‘Da dáá-dáá.’
‘Dat is al heel knap, Evaatje, doe maar: papa.’
‘Da da dáá.’
‘Nog een keertje proberen.’
‘Da da, pa-pa.’
‘Yesss! Goed zo, lieve Eva, je kan het al!’
‘Wat kan ze al?’ vraagt Esina die gewikkeld in een handdoek de slaapkamer binnenkomt.
Eva kirt en strekt haar armpjes uit naar Esina.
‘Ze zei ‘papa’, is het niet geweldig? Zeg het nog maar een keertje, dan kan mama het ook horen.’
Esina tilt haar op en geeft haar een kus.
‘Wat is dat nou, Eva Badhemd, je zou toch eerst ‘mama’ zeggen?’
‘Da da, pa-pa.’ Eva schatert het uit.
Mijn dag kan niet meer stuk.