Zij schreeuwt als in doodsnood.
Ik laat de theedoek vallen en snel naar de badkamer.
‘Schatje, wat is er?’
Esina staart met grote ogen naar de spiegel. Haar borsten dansen op het ritme van haar gejaagde ademhaling. Haar handen klauwen door haar haar.
Ik sla mijn armen om haar middel en voel haar trillen.
‘Wat is er dan? Zeg het nou!’
Esina wijst naar de spiegel.
‘Kijk eens goed! Zie je ze dan niet? ’
‘Wat moet ik zien?’
‘Daar naast mijn ogen, de eerste rimpels. Ik lijk verdomme wel een oud wijf!’
Ik glimlach en overlaad haar gezicht met kussen.
‘Mijn allerliefste en onbeschrijfelijk mooie Esina, die piepkleine ini-mini-microrimpeltjes maken jou alleen interessanter, niet ouder. Geen reden voor een paniekaanval.’