‘Goedemorgen zuster, eh… ik zeg maar meteen dat ik niet zo gek ben op naalden en injectiespuiten. Ik zal natuurlijk niet gaan slaan of zo, maar ik ben nogal panisch.’
‘Dat geeft niets hoor, meneer Badhemd, dat komt vaker voor.
Gaat u maar rustig zitten, zo ja, en dan nu die mouw omhoog.
En ontspannen, laat uw hand maar losjes hangen. Goed zo.
Denkt u maar aan iets prettigs, aan vakantie of een gezellig etentje.’
Terwijl zij de band om mijn arm aanspant, voel ik de streling van haar hand over mijn arm. Zachtjes pakt zij mijn hand. Mijn vingers vinden hun eigen weg.
‘Hmmm meneer Bád-hemd…’
‘Zo, meneer Badhemd, het is al klaar. Niets gemerkt, toch?’
‘Nee, zuster. Dankjewel.’