De slaap nog in mijn ogen, snel naar de bushalte. Verlaten in de frisse ochtendbries.
Nog vier minuten, weet ik, dan toch zo stil? Maar de display zegt nog vierendertig minuten.
Shit, natuurlijk; meivakantie, aangepaste dienst!
Jij komt erbij, nee je stond er al, ik word je nu gewaar en denk ‘zo mooi worden ze zelden meer gemaakt.’ Ik slik en hap naar adem.
Jouw app zegt ook vierendertig minuten.
Ik zeg ‘Ja, meivakantie, dus aangepaste dienstregeling. Halfuursdienst wordt heeluursdienst. Dus dat duurt nog wel even. En dan die kou! Ik ga thuis nog een bakkie doen. Ga je mee? ‘t Is niet ver.’
Je ogen glinsteren, je glimlacht en knikt.
Hand in hand naar mijn huis.
Nog drieënnegentig minuten.